Ai, ene Frau laztana. Egia esan, hainbeste denbora eta gero norbaiten ahotsa entzutea blogian poztekua da. Ia negarrez eta guzti hasi naiz. Ia, ene bihotza, egin dizkidazun zakurkeriak ahazteraino eta guzti.
Bueno, al lio. Erabat ados denarekin. Batetik lanatren kultura puta hori rastreatzearekin -hemen, probestu beharko genuke gure Modernuak, hau da, Mijail Martinovich handiak trabaillua eta ogibide protestante eta katolikoari buruz dakien guzia-. Bestetik, my friends, ados ere marxisten "osesioaren" kontuarekin. Akordatzen naiz zerataz: uste dut Hanna Arendti leitu niola nolatan Marxen osesioaren atzean liberalismo muturrerainoko bat dagoen, ezen, konturatzen bagara, Profetarentzat komunismoa ez da ona bere baitan, baizik finean GIZABANAKOAK egiten duen lana ez lapurtzeko modu bakarra delako. Mi tesssoro, mi tessoro. Manera bakarra esku oziosoek bere hatzapar zikinak norbere lan sakratutik kentzeko. Juas, juas: luego hablan de la influencia de Adam Smith y Ricardo en Marx, como que era más papista que el Papa!!!!
Ez diot maitasun handirik Hanna Arendti, baina aitortu behar ez dela ez susmo hutsala berea.
Bueno, sinmax, eta bi alper gaixto gorien mintzoaren zai -ya os contaré lo del morroi gaixtua y cómo Jesusito os busca, chavales- agurtzen niz.
LL
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario