la convivencialidad

Illich-en liburua irakurtzen atzoko afarian bekak lortzeko zailtasunaren inguruan hitzegiten zenutena burura berrekarri didan pasaje bat topau dut:
"Tanto el hospital como la escuela descansan en el principio de que sólo hay que dar a los que ya tienen. Es así como para la educación, los consumidores importantes de la enseñanza tendrán becas de investigación, en tanto que los desplazados tendrán como único derecho el de aprender su fracaso. En relación con la medicina, mayor asistencia conducirá a mayores dolencias: el rico se hará atender cada vez más los males engendrados por la medicina, mientras que el pobre se conformará con sufrirlos."

Ivan Illich, Obras Reunidas I, p.377

Oso interesgarria liburua. aurrerago, lanaren inguruan hitzegiten hasten denean, komentauko dizuet zer dioen...

F.G.

Anoetako alpermotza

Ni ostegunetik aurrera libre nao eta mendira joateko irrikitan (se me ha metido euskitze dentro)

Ezer idazteko alpertuta naonez, Vallejoren bideo bat uten dizuet

ET

LITTLE LAMB ON THE GRILL..

muxutxuak motzin,

F.G.

Ah, ahaztu Fraurena. Ni aste santuan hemen naiz. Osea ke mendira joan nahi duzuenean ni prest! Portzierto, Gestapo andereñoa, Venusen antza aspalditik zenuen, ez baitut uste egon denik jainkosa zirikatzaile eta txulitagorik inongo panteoietan.
LL again

KONTZIENTZIA

Bi gogoeta kontzientziaren inguruan:

1) AXULAR
"Kontzientzia da behin ere loak hartzen ez duen zerbitzaria."

2) GIL BERA
"Taldeari, taldekoak izateko, ordaintzen diogun zerga nagusia da aipatu kontzientzia eta, erdi aroko azken petxeroaren gisa, egun eta eguzki, egun eta sekulako, egun eta betiko, lanari lotuak izan behar gara zergabiltzaileari sosak eman ahal izateko. Hori da gure nekea, gure nekea eta gure gaixotasuna; higatzen, abarrikatzen eta bertzelakatzen gaituena.
Idurigaitza da zenbat doakigun honetan eta, are idurigaitzagoa, hortik sortzen zaigun okerraditu eta oinazeen meta ikaragarria.
Egungo gizakiak gehiago lantzen du bere kontzientzia, sozialagoa da iduri. Gauza gehiago errateko prest egon behar du. Honek ahalegin gehiago eskatzen dio, honek arruntagoa egiten du, manukorragoa. Dagoeneko, kontzientzia landu eta prestatu behar baitu, asti osoa taldeari zor dio."
LL

"Queda la inevitable inquietud que creemos apaciguar exigiéndonos unos a otros la rigurosa ausencia de sí, ignorando esa potencia común que, por ser anónima, se ha vuelto incalificable. El Bloom es el nombre de ese anonimato...
No existe el problema social del desempleo, sino sólo el hecho metafísico de nuestra desocupación.
No existe el problema social de la inmigración, sino sólo el hecho metafísico de nuestra extranjería.
No existe la cuestión social de la precariedad o de la marginación, sino esta realidad existencial inexorable: que estamos completamente solos, solos para diñarla ante la muerte,
que todos somos, desde la eternidad, seres finitos".
Tiqqun, Teoría del Bloom, pp. 13-15.


hola,
nere azkenengo eguna oporrak aurretik. yuhu!
bueno, ya que inteletualok zeuen erretratuak etengabe jartzen ari zareten, que si little lamb por aqui, que si satanderia por allá, que si una foto mirándo al derecho otra hacia el cielo, ni ez naiz guttiago izango, ha! eta nere argazkitxo bat ekarri dizuet. hop! Ecce Fräulein Gestapo con todos ustedes. qué pose eh? a que me pega eso del látigo...bueno, egia esan hori oin dala hilabete batzuk atera nuen argazkia duzue, ze oin gehiago ondoko Venus mesopotamiko horren itxura hartzen noa..o mon dieu, mon dieu, esto de ser el origen del mundo que taras conlleva! pero no sus preocupeis que con culo gigante o sin él, el látigo lo llevo igual-igual.
porsierto, zuek oporrak nola dituzue? esa salida al monte para aundo?
gai berrirako beste proposamenik az al zegoen? neri lanaren gaia aproposa iruditzen zait (aparte de porque lo he dicho yo -razón más que suficiente-) nolabait aurrekoarekin lotzeko aukera ematen duelako.
zer egingo dugu orduan grabazioekin? esto de hacer preguntas al aire no es muy motivador. ale, me voy. pero antes no me quiero olvidar de dejaros este enlace, que es a lo que venía yo (entre tanta chorrada se me va el hilo). tiqqun-en lanei buruz (uste dut begiradatxo bat eman beharko geniekela):
http://mesetas.net/?q=node/207
críticando a tiqqun y un poco difícil: http://www.ignaciocastrorey.com/tiqqun.htm

muxuk
f.g.

"...Dos caminos se bifurcaban en un bosque y yo,
Yo tomé el menos transitado,
Y eso hizo toda la diferencia."
Robert Frost

F.G.

SATANDERIXAN HARIRA

Jode Satan txiki, zeinen esna zauden lotan zaudenian! Arrazoi dezu esklabutzaren asunto hori mahai gainera ekartzian. Esklabutza edo alienazioa izan leike horrela definitua: exterior eta interior dikotomia horrekin. Gogoratzen naiz nolatan Sumeriarrek, beste gauza milaren artian esklabutzaren sortziliek, bazuten IGINIDU izeneko esklabu antzeko bat. Berez esan nahi zun, aidanez, "sin ojos", edo horrelako zerbait. Eta asiriologo batzuk uste dute benetan kentzen zizkatela begiak. Bazuten ere, Sumeriarrek, esaldi polit bat: El hombre es la sombra del dios; el IGINIDU es la sombra del hombre. Hortik aurrerakua badakigu. Orain denak Iginiduta. Antza hartzen diot guzti honi ere Historia de la Filosofía Medieval-en irakurtzen nabilenarekin. Asuntoa da sujetu modernuaren sorrera zenbateraino ez dan izan esklabu -gaur unibertsal Satantxok dioskun bezela- sortzea. Laboratorioa. Ze nere irakasle batek, filosofia ikasi nuala jakitian, zerbait galdetu zidan (sic!!!: universitateko irakasle bat galdera bat egiten!). Irakurtzen ai zan Luis XI.aren biografia potolo bat -errege ta santua aldi berian, hau seguru sekulako putakumia zala-, eta autoriak, Le Goff ertarolari famatuak, esaten zun nolatan Luisek ez zun bere indibidualitatearen kontzientziarik. Ta irakasliak neri galdetzen zian ea nola zan posible. Nik enion askorik lagundu, baina bueltaka ta bueltaka, topatu nitun gauza batzuk. Autore batzuk sujetu modernua Descartesekin jaiotzen dala diote, baina milagro honen zantzuak XII. mendian topa daitezkeela. Hau da: non hasten dan puskatzen exterior/interior. Bada noski Agustin eta Konfesioen auzia. Baina Agustin litzake extenporaneoa, anakronikoa, gaur egungo hitzetan un friki de puta madre. Ta hain zuzen ere gaitza zabaldu zuna lozorruan utziz. Ez dakit goatzen zeaten nola dion Nietzschek nunbait Erdi Arokuak gerala oraindik, eta guk uste, ordia, Iraultza eta deklararaziok direla-eta moderno ez, postmodernuak gerala. Almas de cántaro. Gainera hori saltzen digute, Satanderiak dion modun. Baina banua berriz XII.era. Hemen gertatzen dira asunto batzuk esklabutzaren unibertsaltze hori abiadan ipiniko dutenak. Baina inportantena igual zera: kontzientziaren deskubrimendua. "Los autores del siglo XII hablan del liber conscientiae, donde el hombre se hace espíritu. El examen de conciencia puso de relieve la trascendencia del arrepentimiento interior frente a la penitencia pública y exterior, lo que hizo adoptar la práctica de la confesión individual". Dira Letrango Kontzilioaren garaiak, una de los akelarres más chungos de todos los tiempos. Eta gero saldu izan dute esklabutzaren unibertsalizatze hau askapen bezela. Zein kontentu esaten zuen Descartes gaizuak metodoko asunto hori: orain ibili zitekela hirian lehenago desertuan ibiltzen zirenak bezain aske eta bakar. Ba horrela gabiltza denok orain, ez soilik intelektua argiztatua dutenak. Lanaren madarikaziyua daramagu, pekatu orijinala ta Kainen estigma oaindik aurpegian degun seinale, merezi degunaren seinale. Zorretan gure buruakin. Konfesatzeko mila era baitaude. Ta gu inuzente, parra itten mezeta juten dian lau katuri (nere aita lehenengua).
Bueno ez nua luzatzea espesotzen ai bainaiz, ta gainera arkeologiako klase bat daukat. No hay cosa más aburrida que los romanos y sus opus caementiciums.
Arkumetxo ttipia

Pos mira, kasualidad, hablando de esclavos y esclavizadores, justo gaur nere tiak ze bideo bialdu daben, "otro avatar" titulua ipinita. Estos son los que "construyen naciones", de esas que tanto les gustan a nacionalísimos de un lau u otro; porque, claro, como resulta que el 75% de necesidades de zinc de India (para baterías de móviles y ordenadores, misiles, industria de la automoción, etc.) lo proporcionan ellos, pos ná, dana libre, que además dan el santo trabajo; todos a trabajar en la fábrica y a construir país, ese país de... vete a saber quién: http://www.survival.es/peliculas/lamina
Satanderia

Apunte nagitxoren batzuk... deliriotxoak...

Puufff... kantsau xamar. Hementxe gare Hammelingo bibolinjolia ta Satanderia, txapa irratia entzuten, egun bukaeran. Minutuak pasatzen die, alkarri pegauta bezela. Ta zuen entradak ikusita, pentsatzen dot ze eta zela in ete leikien, ta ideia sueltuak okurritzen jataz, sueltuegixak... eta punto suspensibo eternuak... batzutan hola egoten ga, punto suspensibotan galduta...

Historia, historia demonixua. Nietzsche eta Benjamin, gure pertsonai trixtiak, ze bai, "historikoki" pertsonai trixtiak be badie, euren pentsamenduak eternidadian lilurak gordetzen badittu be. Nola barrenian daroiatzen bonbak lotu, gure pentsamenduen eta gertakizunen unibersuan? Nora bota bonba hori, progresuan historia "triunfalista" eta matxakatzaile eta erailiai, besteik ez bada be, zankadillatxo bat ipintzeko, ia izkinan baten kontra kolpe gaixton bat hartzen daben? Pasautako gauzen ildua derrotismorako arma bihurtzen danian, kalkulautako depresiñuen argumentu bihurtzen danian, gertautako gauzen "egixek" ze balore dauke ondo, gustora, bizitzeko? Ta ondo ta gustora bizitzia ote da dana, gainera? Ze balore dauka egixak, ongizatian dinamikan? Ze gogoratzia da on, ze ahaztia dou hobe? Historia, pieza soltien puzzle jarraia, pieza batzuk edo bestiak hartu, irudi goxo ta amesgarri bat sortu leikiena, edo munstroik billurgarri ta nazkagarrixena be irudikatu leikiena. Ez dago hain urrin, ez, paleta bateko kolorien konbinaziño ezberdinekin sentimentuak plasmatzen asmatzian arte horretatik... modu batera edo bestera bizitzeko motibuak emoten ditxu baina, ta gaur eguneko situaziñua aurreko epoka historikotan egon omen dien horrek baino hobia omen danez, konformismo merkia dou habitual ta nazkante (behintzat ez gare Erdi Aruan bezela, ta holakuak), edo bestela, bonbardeo mediatikuen depresiñopian, mundua zein geizki dagon ikusitta, beti hola izen dala ta beti hola izengo dala pentsatzera garoiatze. Beti egon diela goikuak hor, goixan, behekuak hor, behian, sinesterazi dotze askoi... ta gu, nun gare, gure "lehen munduko" burges ttiki ebentualen situaziñuan, nola edo hala diru apurrak mendigatzen, mahaitxik jausten dien sobratxuak jaten, errege haundixan txakur, katu ta xagu mixerabliak, gosez behintzat hiltzen ez gala eta, poztxo negartixen eta lainopetik askatzeko aspiraziñuen artian. Pentsau ahal izateko pribilejiotxua daukou. Kritikak, in ditzagun kritikak. Baina bizitzia falta jau, saiatzen baga be. Ta nigandik hasita diñot hau.

Ta kultura, pertsonon sentimenduekiko, hilda dao. Nieztschek hori ondo argitzen dau, grieguak bere garaiko (ta guri dagokigunian, gaur egungo) pertsonekin eta euren sentitzeko formekin alderatzen ditxunian, exterior-interior dimentsiñuei buruz dihardunian. Griego batek ez zeban putaideaik eukiko bere herrixan historia "progresibuan" inguruan, baina bere herrixan iraganan gain zeukan ideiak, mitotan - eta bertako denbora "mitikotan" - batzen zanak, bere egunerokotasunian jasotzen zeban kulturia bizitzeko oinarrixak emuten zotzazen, historia bizi zeban, berpizten zeban bere barrenian. Ta kolokauta, mozkortuta, edo bestik bare melankoliatsu, inspirauta, tristeziak edo amorruak jota, Hera, Ares, Dioniso, Afrodita edo Persefone izen zeikien (ta berdin jat deskuidoz jainko(sa) erromatarren bat nahasten bajat be, oso kantsauta nao ta), jainkosa ta jainkuen presentzia barrenian sentitzen zeban, bera berau zan barrenian. Gure enpaketautako historixiak ostera, esklabutzan ereduak transportatzen dozkuz barrenera, irtetzia zilegi ez daben barrenera. Ez dago eguneroko ekintzen artian eta iraganeko gertakizunek inspirautako bizitzan arteko loturarik. Historia bezela, gaur egungo "kultura", ustez popularra dana ta mediatikua, propaganda folklorista sorta bat bihurtu die (folkloriai baloreik kentzeko asmo barek diñot), bizipen eta sentimentuik bare, merkatuan zerbitzura, beste dana bezela. Liburuak idatzi biha die, edo artikulutxuak inork irakurriko ez ditxun errebista sabionduetan, ta diskusiño intelektualetan, beti obligautako petit comite batzutan, disertaziñuak ein, ta gero etxera jun ta lanian segitxu, lanian, historixian hutsuniak betetzeko ladrilluak eitxen. Edo bestela, telebistarako edo interneterako pentsua ein, ganauak jan deixen. Ta bueno, Nietzschei buruz niharduan, baina azkenengo hau kosetxa propia da, edo uste dot, edo ez, igual da. Kontua da, prezisamente, historiak bizitza aktualakin ze relaziño daukan. Gaur egunian, dudaik ez dao, historian presentzia eta sortu jakun historiografia popularra, ez da prezisamente "askatzailia" be. Baina historiak mila aurpegi dauzka, ta batzuk, erakutsi nahi ez badozkuez be, irrifartsuak die, "garai ilunetakuak" omen dien hainbeste mixerian aurrian. Ta guri irrifar eitxen dozkue, guk be irrifar ein daigun. Ta inportantia da hori entenditzera emutia, ta zegaitxik ez, beste garai batzuek hobiak ziela sinestia be ez da pekatu, nahiz eta "giza-eskubidien" garaixan aurretik hainbeste gerra krudel omen zeon, hainbeste opresiño, ta hainbeste esklabu, y tal, y cual. Iraganeko gauzen artian, gaur egungo ametsak inspiratzeko "material ezkutu" asko dao. Gainera, esklabu horren jabiek idatzitako historia baino ez dou ezautzen, gaur egungo jabiek gogoratzia nahi izen dabena baino ez dalako, gaurko egunak hobiak diela esateko. Baina garai zaharrotan, bestiak beste, ez zeuken hainbeste kontrolerako instrumentu be (ez dao ya nora ihes einik... baina len? kotxiak, abioiak, ta satelitiak baino len? bueno, igual ez dao esajerau biharrik be...), ta zeinek jakin, historia gerriko estuakin lotzen daben erregistro horretan agertzen ez jakuzen herri eta jendiak nola demontre bizi ote zien, zeintzuk zien euren poz eta negarrak, zeintzuk euren bizitza "ez-zibilizatuen" eta "ez-erregistratuen" baloriak.

Ta esklabuak aipatu ditxut, lanan kontuakin be lotuta doiazelako, ta gure hasieratako juntetan lantzen hasi giñen gai hura, oin be presente daolako. Gero ta agerixaua jakolako jendiai be, gainera, lehengo esklabuen eta gaur egunekuen artian, gauza askotan, ez daola hainbeste diferentzia be. Gure esklabutza modernuen superposiziñuak, emakumiena, klasiena, herrixena, kontinentiena, ez die beste garai batzutakuak baino txikixauak, hala sinistarazi nahi badozkue be. Pa kolmo, gainera, "unibertsalizau" ein gaitxue, oin esklabu "unibertsalak" ga.

Pufff, kantsauta. Metiendo semejantes txapas, como no. Bueno, pos eso, o poseso, que no he conseguido articular ningún pensamiento medianamente coherente... pero igual sí algo que merezca retomar con la mente clara. Yo qué sé. Antzarrak perratzera noia, almuada xikuan onduan, gaur fraülein maittian berotasuna falta jat oian eta...

Muxutxuak

Satan txiki, ya honezkero oso txiki...

RESPONDIENDO A FRÄU

Ok, erabat ados. Etxekolanak. 1) Benjamin/Nietzsche, 2)Historia (nik zabalduko nuke igual "kultura" kontzeptura. 3) Lanaren asuntoari buruzkoa (nik uste hau oso lotua dagoela bai Benjamin eta baita Nietzscheren ideiekin, beraz, joatia leitzen Servidumbres y Manifiestos lagungarria izango dela iruditzen zait. Sartu dut eskubian "Trabajo asalariado y capital" testua, Marxen klasiko motza eta agradezitua, agian ere baliogarria.) 4) Y lo del monte! Arrazoi du Fräutxok, hobe laster jun susodicha "a la sillita de la reina" igo beharra baino! Hernia diskalak-eta ebitatzeko diot. Muxu bat danoi.

P.D: Pa la flautista de Hamelin, in, in, in. Liburua da El maestro ignorante: cinco lecciones sobre la emancipación intelectual, Jacques Ranciere-ena. Montermoson bada.

AM

Salut mon amis
voy por puntos:
1. estaba pensando en nuestra próxima quedada...Para no irnos por los cerros de Úbeda (Jaén) o más bien para no quedarnos dormidos en los laureles (del Caesar), creo, aparte chorradas, que deberíamos fijar un poco los deberes para el próximo encuentro: tal vez podríamos fijar unas preguntas o puntos, a modo de guía, para que cada uno prepare sus reflexiones. forexampol:
-Puntos en común y diferencias entre la visión de Walter y la del vieyo Friedrich
-Qué opinión nos merece la historia hoy en día, como estudio y como dimensión? qué importancia tiene? Qué taras? Qué situación vive hoy día?
etc.etc.
porsierto, qué hacemos con las grabaciones? Sacamos las ideas o es mucho curro?

2. también iría perfilando futuras lecturas temáticas. mi propuesta, ya sabéis, es la del trabajo: grupo Krisis (Manifiesto y textos varios), La servidumbre voluntaria (La servidumbre moderna, también), Derecho a la pereza, ...talvez se podía mirar algo de Debord, o de Tiqqun...

3. montaña YA, que si no el bombo no me va a permitir ni subir al monte de la tortilla...
Opakua, Urbía, Urbasa, ...

bisous et à bien tôt,
die Fräulein

Aaamazza Sciascia!

Porsierto, si andáis aburridos sin tener ná qué leer -aunque dúdolo- aprovechad y echad un vistazo a algo de Leonardo Sciascia. yo me estoy aficionando. Sus pongo ahíeneso dos artículillos de periódico sobre él:

http://www.letraslibres.com/index.php?art=14520

http://www.elpais.com/articulo/narrativa/procedimiento/Sciascia/elpepuculbab/20070908elpbabnar_6/Tes

aquí si no se concreta, ni dios abre el pico...

hola pequeñas flores de bach,
zemuz astea? bueno, orduan ostiralerako geratzen gara ezta? kedada bergaran bazkalordurako, bale? forexampol, ordubatak-ordubiak inguruan- textos y material inteleztual en mano-, fale? ta elkarrekin bazkaltzen dugu.
Itu no sabe no contesta, pa variar. baina bueno, nere ustez, berdin berdin egingo dugu, bestela ordiziko listillari itxoiten geratzen bagara fosilizatu egin gaitezke. ale pues. norbaitek plan aldaketa badauka, mesedez abixatu laster.
muxuk
f.g.

Kedada ostiralean?

Hola niruns varios,
hemen gaude gasteiztarrok, alkarrekin motzinen urteak ospatzen, eta pentsatu dugu hurrengo kedada konkretatzea. Esan genuenez, datorren astebururako zegoen pentsatuta kedada hori. Hiru eguneko asteburua denez, pentsatu dugu ostiralean elkartzea, larunbata arte. Idea da Bergaran egitea ze mikelek han egon behar du, hainbat kontu direla eta. Lekua badago soberan eta gainera ostiralean kontzertu kuriosoa dago gaztetxean (Bizardunak) .Asinke, se puede hacer bazakaltzeko elkartu, atsaldean bilera eta gabian kontzertua. eta hurrengo goizian bakoitza bere etxera. Asi nos queda tiempo también para dedicarnos a otras cosas ese finde. sus parece? batez ere ET eta Ituri nago galdetzen, ze hemendik baiezkoa diote. Konfirmatu laster
porsierto, zemuz doa Nietzschena?
muxuk
f.g.

CON TODXS USTEDES...NIRUN!

servus,

tras haber hecho ya la primera eco, donde todo parece estar en orden (aunque yo sigo un poco acojonailla), creo que ha llegado el momento de presentar a nirun en sociedad...VOILÁ! como podéis observar claramente en la tercera foto, se parece a mí. no hay duda. muxuk, F.G.

INQUISITIO REVIVAL!!!!

Aupa alperras! Ya veo por donde vais. Me dejáis escribir y escribir pa dar sustancia a esa tesis absurda de mi chavala: Little Lamb es un txapas. Ay, otro golpe más en mi coraza, snif, pronto ya alcanzaré lo sublime en cuanto a victimismo, y podré oir al bambú y al loto y escribir haikus, de esos que leía xagu bibolinjolea.
Izan ere, ene tovarich maiteok, beste kolpe bat jaso berri dut eta hortaz hitz egitera nator. Hemen ezkerrean ikusten dituzute malleus maleficarum kuadrilita, los hoy llamados "Congregación para la doctrina de la Fe" o algún eufemismo parecido. Bada nere tesi-proeiktuak ere topo egin du horrelako izaki makurren biltzar batekin. "Departamento de Lógica y filosofía de la Ciencia." Joder, camaradas, vaya gentuza: me río yo del sanhedrín de Caifás y del Círculo de Viena. Pero, bueno, como dijo el gran Jack el Destripador: vamos por partes.
Badakizue nolatan aurkeztu behar zaien proiektua hauei, horri batzuk besterik ez dituena (eta zati handi bat bibliografiak osatua). Nireak zortzi. Ba departamentuko idazkariak despiste bat izan zuen eta horri bakoitiak soilik inprimatu. Beraz, llevamos 4. ¡Pues ni se los leyerón! Euskaraz soilik batek zekien, baina ez zuen irakurri. Eta, hango alemanari esplikatu nahirik irakurri gabekoa, euskaldun honek ikusirik "aditua" eta "filosofoa" hitzak, esan zion teutoiari "erretorika" tesia zela. Alemanak, ulertu zuen tesia filologikoa zela, eta beraz, ez zela filosofiakoa.
Baina bueno, okerrena zera da: irakurri gabeko horri bakoiti horietan, norbaitek erreparatu zion Sloterdijk ipintzen zuela. Eta esan zuen hori antilogizista dela eta hori, tipoa kontutan hartzea, "ezin dela gure sailean egin" (sic!). Bueno, gero badira beste hainbat errore nire proiektuan kiskiloso hauen ustetan, baina ez dizkizuet aipatuko. Gainera, gezurra badirudi ere, nirea ez zen erasotuena izan, bala gutxien jaso zuena baizik. Nire tesi-zuzendari zintzoaren esanetan, "daño colateralak" soilik jaso zituen!
Horregatik, azkenean, eta beraien "erruki"aren mugaezintasunagatik, Nihil Obstat-a eman zidaten, eta dominikoen monastegiko dependentzietatik ateratzen utzi urratu gutxirekin; ni, hereje xixtrina.
Bueno, eta egun bat beranduago Martxoak 8agatik emakumeak zorionduz, moztera noa. Ezen bestela ene neska maiteak arrazoi izango du txaparen asuntoan. Baina peña, esta es la clase de gente a la que nos enfrentamos.
AM

Aupa gente! Nere azken gaitzaz hitz egitera nator: ekonomia politikoa. Eskerrak gaitz hauek segituan joaten zazkidan, baina iraun artean... Liburu bat leitzen ari naiz, Globalizazioari buruz, izugarri interesantea. Izena du Globalización de la economía, eta Jacques Adda da egilea. Kontatzen dituen gauzen artean bada bat atentzioa deitu didana. Eta da hain zuzen Polanyi ekonomilariaren tesi bat -La Gran Transformación da bere Biblia- non kontra ematen dion ekonomia-merkatuaren jaiotzaren inguruko "egiari". Ezen pentsatu izan baita, aspaldidanik, merkatu lokalen handitzetik sortu zela ekonomia-merkatua, mugen eta muga-zergen kentze progresiboa, globalizazioa. Polanyik ordea beste teoria bat zuen: merkatu lokaletatik kanpora, "merkatari" ibiltari eta bidaiatzaileen kaminuak gurutzatzean sortzen ziren portuak, lur-eremu txikiak, ibaiak gurutzatzen zituen zubiak... izan ziren abiapuntua, eta gero Estatuen buruzagiekin konnibentzian merkatu lokalekin lotu zirenak sare batean. Ipini dut kakotxen artean "merkatari" ezen agian hobe da gauzari bere izenez deitzea, hain zuzen ere: pirata, salteador de caminos, bandolero. Ze gauza kuriosoa honakoa! Nolatan humanitatearen eraikuntzak jaiotzen diren biolentzia bat akumulatzetik. Marxen tesia bezala, acumulación primitiva, dioena poker partidara inor ez doala fitxa kopuru berberarekin, ezta gutxiagorik ere. Tú llegas y eres un pichón con cuatro fichillas. Y para colmo te sirven un gorri con gas, como los de nuestra adolescencia, mientras ves a alguno con su whiski de malta. Otra cosa más que nace de hijoputas arrepentidos, como el monacato cristiano o el Imperio romano (esta última ya os la contaré, pero bueno, que está en Tito Livio muy clarito). Bai ET: cuánto mamón!
AM

Cuanto mamón!!!!

Aupa gente, kobazulotik (beti bezela lan guztik juntatzen dia ta hementxe nao ordenadore aurren eguzkia ikusi gabe, bueno pixkat esajeratuz,jeje) kostatzen da segitzea, baino oso interesantea iruditze zait planteatzen dezuena kultura munduko ("ostentación del pillaje del vencedor") mamoiei buruz. Zerbait in beharko litzake, bai. Ez litzake gaizki egongo, hasiera bezela behintzat, jentuza hau sufritu duen jendearen testimonioak biltzea, idatziz, bideoz grabatuta...

Martxoak 21eko asteburu hortan biltzea nei printzipioz ondo datorkit, aber benjaminen zintai eta nietzschen testuari fundamentu pixkatekin buelta bat ematen dioten, que lo tengo un poco abandonau...

Ondo ibili ta muxu handi bana!

ET

OPERACIÓN TRABUKO

Trakatan, trakatan... bost bat jinete; trakatan, trakatan apokalipsira. Atsaldeon jente! Listos todos pa la Operación Trabuko... "egin dituen diligentziak berari zaizko damuko"? Nik ya hartu dut Ur Apalategiren liburua: Gure gauzak S.A. Ia ze ateratzen degun... Baina bueno, has gaitezen hasieratik, ze ET eta Lixtilla ez zineten egon gure larunbateko kafetxuan.
Aurrena Goizuetakoaren bertsoak: "Goizueetan, bada gizon bat/ deritzen zaio Trabuko./ Hitzak ederrak, bihotza falso/ sekula etzaio faltako./ Egin dituen diligentziak/ berari zaizko damuko."
Satan txikik lehenguan aipatutakotaz arittu ginan hizketan. Ze beti pentsatzen degu, horrelako putasemeekin topatzian, suerte txarra izan degula, eta irakasle makur bezain atipikuarekin egin degula topo. Gure kasuan denok gogoratzen degu Trabuko hori, lehenbizikua, telebistako kontertulioa den alimaña. (Nere tioabuelo elgoibartarrak esaten zaban moduan: Mozolo bat munduan eta geuri tokatu bihar!) Baina gero ez omen da dena hain "atipikua". Gure Satanderixa maittiak aipatu bezala, praktika estenditua baizik. Eta putasemiak barra-barra. Eta badugu ere gure artian horrelako putasemientzat lanian egon danik, Marisofi ordiazarra hain zuzen; Piccola Sicilia den unibertsitate santu honetan: eman eta zabal zazu... my god.
Ba kaka guzti horren zati bat ateratzeko saiua egin behar dala aipatzen genun lehenguan. Oraindik en ciernes, baina pentsatzen juateko. Aipatu genun Apalategi delakoaren nobela, non egiten omen baituen euskal mundu kultural eta editorialaren satira. (Badugu ere, bide batez, mundu nazieditorial horrentzako lanian egon danik.) Baita ere aipatu genuen "cabeza de turco" izeneko lan/dokumentala (honi buruz Zapatigelekuk dakite). Hauek metodologia-adibidiak izan litezke. Gauza da kaka atera eta personaje inutil eta hiperkonsideratu hauek agerian uztia.
Niri, humore puska bat ipintzearren beharrezko gorroto honetan, Txirritaren bertso batzuk etorri zaizkit gogora. Hauetan Txirritak aipatzen du berari kalabazak eman eta parra egin zion neskatxa bat. Bilintx bezala, Txirrita gaizuak ez zuen suerte haundia neskekin, baina hau ez zan isilik geratzen zan hoietakua. Ke ba! Gorrotua administratu eta bertsoak jarri neskari zahartu eta soltera geratu zanian! Eta iraina egin zion neska nor zan Hernaniko jendiak ondo jakin zezan, azken bertsoak dio:

Garai batez majuak
bazituan sobran,
orañ zenek nai duen
emen dabill proban;
afanosa bat dala
ezagun du obran;
iñork jakin nai badu
neskatx ori nor dan,
Ote-motxen jaiua
Ximelaren bordan.

P.D.: Solastu genuen ere hurrengo kedada Marxoaren 20-21.ean egiteari buruz. Zemuz?
Gerra beti! AM