Negeb-ko haize boladak estali dute gure bloga bi mila urtez. Bazirudien ezen jada ez zegoela esperantzarik, ez zegoela bueltarik. Baina, ez da horrela gertatu.Herodoto zaharrak zioen piramideek barre egiten diotela denborari eta egia da. Eta ez piramideek bakarrik. Zeren eta nik ere, lortu dut hondarra kendu eta bizitza ematea blog enbalsamatuari. Zaila izan da. Irakurri behar izan ditut "Hilen liburu"ko pasarteak, Tel-el-Amarnako testu korapilotsuak. Behar izan dut izan Howard Carter bezain eskabatzaile fina, Lord Carnavon baino bilatzaile gartsuagoa.
Baina azkenik sartu naiz. Sartu, Erregeen bailarako lekurik galduenean...
Nahi baduzue jakin nola izan zen. Horrela: nere neskari esan nion: "sartuko al zinake, L laztana, berriz blogean, kontutan hartuta azken bost sarrerak zureak direla? Kontutan hartuta, kuttuna, inork ez duela ezer -deus, nada, niente, neant, NOTHING!!!!- idatzi hilabete hauetan?". Bada, galdera egiten ari nintzela jakin nuen errespuesta. ¿Dejaría yo escabullirse al marcianico sin más? ¿Soltaría del tobillo a Mijail Martinovich el moderno? ¿Acaso libraría de su pacto al diablo vestida de Fräulein? No. Porque, mientras levanto el sarcófago del faraón adolescente, para asegurarme de que la maldición toma cuerpo y vuelve a la vida, veo la mirada que me lanza el dios con cabeza de chacal. Y la mirada de Anubis, dios de los muertos, dice: MÉTELES LA CHAPA A ESOS HIJOPUTAS!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
VOLVEMOS, pues.
LL
No hay comentarios:
Publicar un comentario